صدف نبوت 7 مجموعهای در ستایش بانوی آب است و ستایش بانوی آب ستایش همةخوبیهاست، ستایش وفاداری و مهربانی است و ستایش نهایت بندگیِ کبریاست...
همه ستایش ویژۀ خداوندی است که این را به گامهای پدر امام حسین علیه السلام شریف کرد. او که تا روز پیشین خانه‌ای بود ناگهان «قبله» شدن را احساس کرد.
طریق عشق امام الاولیا و السُّعدا، سیّدالشّهدا، مولی الکونین حضرت اباعبدالله الحسین علیه افضل صلوات‌الثقلین منحصر به ملیّت و نژاد و زبان و گروهی خاص نمی‌باشد و هر کس که بویی از آزادی و مردانگی برده است در حقیقت راه سالار شهیدان را می‌پیماید و ...
یکی از ملل تاریخ ساز و فرهنگ پرور که در بنای أمّت ایران و تمدّن اسلام شرکت و حضوری کم سابقه داشته اند «آذری»ها بوده اند. حضور ایشان از ابتدای اسلام تاریخ را زینت داده است در صحرای کربلا غلام ترک و قهرمانانی از این فرهنگ درخشیدند و نام خود را در جریدۀ عشق ثبت کردند.
ما ایرانی ها از وقتی به دنیا می آییم یاد می‌گیریم که با «یا علی» بلند شویم و با این ذکر زیبا راه رفتن و هر کار مهم دیگری را شروع می‌کنیم. پس «یا علی!» :
ماه محرم آغاز می‌شود، خیمه های حسینی یکی‌یکی برافراشته می‌شوند، چراغ های هیئت‌ها و حسینیه‌ها و تکیه ها یک به یک روشن می‌شود، دسته های عزاداران نوحه خوان و سینه زن در رگ کوچه‌ها و خیابانهای شهر جاری می‌شوند، حالا زمین، ولایتِ «ولایت» است و «ولی»شناسان به سوگ «رندان تشنه‌لب» دم گرفته اند.
از دور و نزدیک به خودم که نگاه می‌کنم، در شهود فاصلۀ آنچه هستم تا آنچه باید باشم چیزی جز حیرانی نمی‌بینم حیران از آنچه می‌دانم و آنچه نمی‌دانم، حیران از آن چه دیده‌ام، آنچه می‌بینم و آنچه می‌خواهم ببینم، حیران از آنچه هست و نباید باشد و حیران از آنچه باید باشد و نیست.
اشک اگر تجلّی باریدن و رویاندن باشد، عطش ناکیِ هر سرزمینی را برای شکوفاییِ حقیقت سیراب می‌کند.
تا اشکی بریزد و اخلاص بارور شود.
اشکی بریزد و پرچمی دیگر به یادآوریِ آن مصیبت اعظم، که قرن‌هاست بر گرده و جبین انسان‌های آزاده، چونان داغی سنگینی می‌کند، برافراشته شود.
شخصیت یگانۀ بانوی بانوان بهشتی حضرت زهرای مرضیه«سلام الله علیها» دریای ناپیدا کرانی است از والاترین مضامین معرفتی، فرو دستیانِ خاک را به جز به نردبان «اذن الله» راهی به معبدِ نام نورانیِ «زهرا» نیست..
یا مُمتَحَنَةُ امتَحَنَکِ اللهُ الَّذی خَلَقَکِ قَبلَ اَن یَخلُقَکَ فَوَجَدَکِ لِمَا امتَحَنَکِ صابِرَةً وَ زَعَمنا اَنّا لَکِ اَولِیاء وَ مُصَدِّقُونَ وَ صابِرُونَ لِکُلِّ ما اَتانابِه اَبُوکِ صلی الله علیه و‌آله وَ اَتی بِه وَصِیُّهُ.
آن بانویی که تاج شفاعت به دست اوست
هر تار و پود عالم هستی ز هست اوست
آن را که حق به سورۀ کوثر ستوده است
در شأن وی هر آنچه بگویم شکست اوست
حقاً عرصۀ محبت اهل‌بیت «علیهم السلام» عرصۀ شایسته‌ای برای هنرنمایی است و در میان این مجموعۀ نور، محبت فاطمۀ زهرا«سلام الله علیها»، جای ابراز هنر، ابراز ذوق و ظرافت طبع حقاً و انصافاً همین جاست. فاطمۀ زهرا«سلام الله علیها» کلمة اللهِ پرمضمون و مانند یک دریای ژرف و عمیق است.
ای سلمان! وای بر آنان! میخواهند فرزندان مرا، حسن«علیه السلام» و حسین«علیه السلام»را یتیم کنند؟ به خدا سوگند ای سلمان! از در مسجد جایی نمیروم تا این که پسرعمویم را با چشمان خودم سالم ببینم.
سلمان نزد حضرت علی«علیه السلام» برگشت و فرمایش سیّد بانوان را بازگو کرد.آقای متقیان از جا بلند شد و از مسجد بیرون آمد.
از سخن بشر بالاتر از سخن خدا پایین‌تر، چیزی میان حرف و وحی این سخنان نجات دهندۀ بشرند. سخن ما هر چه تلاش می‌کنیم که خوب باشد و مفید شود با سخن خود تمام پل‌های ارتباط را به جای ساختن خراب می‌کنیم، به جای نزدیک شدن، فاصله‌ها ایجاد می‌کنیم.
اولین نغمه های عاشورایی، در چکاچکِ شمشیرها زاده شدند به روزِ عاشورا، در آشوبِ غبار سواران و هنگام که کران تا کران لشکر بیداد و تباهی و ظلمت بر گردِ حجت خداوند به روی زمین، جمع آمده بودند و قصدی جز ریختنِ خون خدا را نداشتند، آری، نخستین نغمه ها در ظهرِ خون زاده شد، در رجزهای حسینیان و مرثیه های حضرت زینب و ام‌کلثوم و...
