| عسل سـرخ شهادت چقـدر شیـرین است |
|
می جنت که خدا گفتـه به قرآن این است
|
| سم اسبان به روی سینۀ من سنگین نیست |
|
بر من امـروز غـریبـی عمــو سنگیـن است
|
| صورتی را که حسن بـوسه چـو قرآن می‌زد |
|
کاش می‌دید که از خون جبین رنگین است
|
| استخـوان بدنـم زیـر سم اسـب شکـست |
|
این سم اسـب به از گـردن حورالعین است
|
| روز وصـل است و عروس اجلم در آغوش |
|
قاتلم تیغ بــه کـف دارد و بر بالین است
|
| من که پیش از شب میلاد، حسینی بودم |
|
شکـرلله که امـروز همینـم دیــــن است
|
| ای عمو زود بیا جانـب میـدان و ببیـــن |
|
یک کبوتر ز تو در پنجۀ صد شاهین است
|
| زخـم‌های بـدنم لالـه‌صفت مـی‌خنــدند |
|
پای تـا سر بـدنم غرق گل و نسرین است
|
| ما شرار از جگر خویش بـه «میثم» دادیم |
| در صف حشر همه دار و ندارش این است |
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
