| اختـــر مـن! هلال من! مـاه من |
|
|
همسفـر و همـدم و همـراه من |
| بـی تــو دلــم طایــر بی‌بال بود |
|
|
داغ چهـــل‌روزه چهـل‌سـال بود |
| شعلـه نثـــار جگـــــرم کرده‌اند |
|
|
بــا سـر تــو همسفـرم کـرده‌اند |
| پیش روی محمل من صـف زدند |
|
|
رقص‌کنــان، خنده‌زنـان کف‌زدند |
| محمـل مـــا در مــلاءعــام بود |
|
|
همـــدم مـا سنــگ لب‌بـام بود |
| دیـده بـه خورشید رخت دوختم |
|
|
آب شــدم ســاختم و ســوختم |
| رأس تــو می‌داد بـه زینب سلام |
|
|
چشم تو می‌گشت به من هم‌کلام |
| چشم تـو از چارطـرف سـوی من |
|
|
نغمــۀ قـــرآن تـــو نیـروی من |
| حــال، پـی عـرض سـلام آمـدم |
|
|
فـاتـح و پیــــروز ز شـام آمـدم |
| ای بــه جمــالت نگــــه فاطمه |
|
|
ای ســر نـی هـم‌سخن مـا همه |
| بــاز هــم از وحـــی محمّد بگو |
|
|
از گلـوی پــاره خــوش‌آمد بگـو |
| آمـــده‌ام شـــانه بـه مویت زنم |
|
|
بــوسه بـه رگ‌هـای گلویت زنـم |
| دست، بـرون از جگــر خـاک کن |
|
|
اشـک غـم از دیـدۀ من پـاک کن |
| ای بـــه لبت زمــزمــــۀ آب‌آب |
|
|
آب بــده آب بـــــده بـــر رباب |
| جـــان اخـا غنچـۀ پرپر کجاست |
|
|
آب کـه آزاد شـد اصغــر کجاست |
| آمــدم از شـام سـوی این حـرم |
|
|
تـا بـــه مـــزار تـو طـواف آورم |
| مــروه مـزار تــتـو، صفـا علقمه |
|
|
سعـی کنــم پشـت سـر فـاطمه |
| آمـــده‌ام ای همـه جـا همرهم |
|
|
تـا سفـر خـویش گـزارش دهـم |
| نـــام تـو زنـده ز قیام من است |
|
|
فتح تـو درخطبۀ شـام من است |
| وحی خـدا داشت بیـانم حسین |
|
|
تیـــغ علـــی بـود زبانم حسین |
| ســوختم و ســوختم و سـاختم |
|
|
لـــرزه بــه کـــاخ ستم انداختم |
| طفــل تــو گــردید پیــام‌آورت |
|
|
شــــام شد آرامگــــه دختـرت |
| گـرچـه بـه پـای سـرت آرام شد |
|
|
سفیـــر دائـــم تـو در شـام شد |
