اختـــر مـن! هلال من! مـاه من |
|
|
همسفـر و همـدم و همـراه من |
بـی تــو دلــم طایــر بیبال بود |
|
|
داغ چهـــلروزه چهـلسـال بود |
شعلـه نثـــار جگـــــرم کردهاند |
|
|
بــا سـر تــو همسفـرم کـردهاند |
پیش روی محمل من صـف زدند |
|
|
رقصکنــان، خندهزنـان کفزدند |
محمـل مـــا در مــلاءعــام بود |
|
|
همـــدم مـا سنــگ لببـام بود |
دیـده بـه خورشید رخت دوختم |
|
|
آب شــدم ســاختم و ســوختم |
رأس تــو میداد بـه زینب سلام |
|
|
چشم تو میگشت به من همکلام |
چشم تـو از چارطـرف سـوی من |
|
|
نغمــۀ قـــرآن تـــو نیـروی من |
حــال، پـی عـرض سـلام آمـدم |
|
|
فـاتـح و پیــــروز ز شـام آمـدم |
ای بــه جمــالت نگــــه فاطمه |
|
|
ای ســر نـی هـمسخن مـا همه |
بــاز هــم از وحـــی محمّد بگو |
|
|
از گلـوی پــاره خــوشآمد بگـو |
آمـــدهام شـــانه بـه مویت زنم |
|
|
بــوسه بـه رگهـای گلویت زنـم |
دست، بـرون از جگــر خـاک کن |
|
|
اشـک غـم از دیـدۀ من پـاک کن |
ای بـــه لبت زمــزمــــۀ آبآب |
|
|
آب بــده آب بـــــده بـــر رباب |
جـــان اخـا غنچـۀ پرپر کجاست |
|
|
آب کـه آزاد شـد اصغــر کجاست |
آمــدم از شـام سـوی این حـرم |
|
|
تـا بـــه مـــزار تـو طـواف آورم |
مــروه مـزار تــتـو، صفـا علقمه |
|
|
سعـی کنــم پشـت سـر فـاطمه |
آمـــدهام ای همـه جـا همرهم |
|
|
تـا سفـر خـویش گـزارش دهـم |
نـــام تـو زنـده ز قیام من است |
|
|
فتح تـو درخطبۀ شـام من است |
وحی خـدا داشت بیـانم حسین |
|
|
تیـــغ علـــی بـود زبانم حسین |
ســوختم و ســوختم و سـاختم |
|
|
لـــرزه بــه کـــاخ ستم انداختم |
طفــل تــو گــردید پیــامآورت |
|
|
شــــام شد آرامگــــه دختـرت |
گـرچـه بـه پـای سـرت آرام شد |
|
|
سفیـــر دائـــم تـو در شـام شد |