| اختـــر مـن! هلال من! ماه من |
|
|
همسفر و همـدم و همراه من |
| بـی تــو دلــم طایــر بی‌بال بود |
|
|
داغ چهـــل‌روزه چهـل‌سال بود |
| شعلـه نثـــار جگـــــرم کرده‌اند |
|
|
بــا سـر تــو همسفرم کرده‌اند |
| پیش روی محمل من صف زدند |
|
|
رقص‌کنــان، خنده‌زنان کف‌زدند |
| محمـل مــــا در مــلاءعــام بود |
|
|
همـــدم مـا سنــگ لب‌بام بود |
| دیـده به خورشید رخت دوختم |
|
|
آب شـدم سـاختم و ســوختم |
| رأس تـو می‌داد به زینب سلام |
|
|
چشم تو می‌گشت به من هـم‌کلام |
| چشم تو از چارطرف سوی من |
|
|
نغمــۀ قــــــرآن تـــو نیـروی من |
| حــال، پـی عـرض سلام آمدم |
|
|
فـــاتـح و پیــــروز ز شـام آمدم |
| ای بــه جمـــالت نگــــه فاطمه |
|
|
ای سر نی هم‌سخن مـا همه |
| بــاز هـــم از وحـــی محمّد بگو |
|
|
از گلــوی پـــاره خــوش‌آمد بگو |
| آمـــده‌ام شـــانه بـه مویت زنم |
|
|
بــوسه بـه رگ‌های گلویت زنم |
| دست، بـرون از جگــر خاک کن |
|
|
اشک غم از دیدۀ من پاک کن |
| ای بـــه لبت زمـــــزمــــۀ آب‌آب |
|
|
آب بــــده آب بـــــده بـــر رباب |
| جـــان اخـا غنچۀ پرپر کجاست |
|
|
آب که آزاد شد اصغر کجاست |
| آمـــدم از شام سوی این حرم |
|
|
تـــا بــــه مـــزار تـو طـواف آورم |
| مـــروه مـزار تــتـو، صفـا علقمه |
|
|
سعـی کنـم پشت سر فاطمه |
| آمـــده‌ام ای همـه جا همرهم |
|
|
تــا سفــر خویش گزارش دهم |
| نـــام تـو زنـده ز قیام من است |
|
|
فتح تو درخطبۀ شام من است |
| وحی خدا داشت بیانم حسین |
|
|
تیـــغ علـــی بـود زبانم حسین |
| ســوختم و سـوختم و ساختم |
|
|
لـــرزه بــه کـــاخ ستم انداختم |
| طفـــل تـــو گــــردید پیــام‌آورت |
|
|
شــــام شد آرامگــــه دختـرت |
| گـــرچه به پای سرت آرام شد |
|
|
سفیـــر دائـــم تو در شام شد |
