| مــــن دُرّ یتــیـــم مجـتبـــایـــم |
|
|
قــــربـــانی شـــاه کـــربلایم |
| لـب‌تشنــــۀ آتـــــش درونـــــم |
|
|
دل‌دادۀ حجلــه‌گــــاه خــونم |
| نیـش سـر تیــرهاست نوشم |
|
|
کـــز زخـــم بــدن زره بپوشم |
| مـن بـاغ گــل به خون خضابم |
|
|
خــــونـــاب گلـــو بـــود گلابم |
| قــرآن به خون نشسته‌ام من |
|
|
آیـــات ز هـم گسسته‌ام من |
| یــک لالــــه و سیــزده بهــارم |
|
|
زخمـی شــده از هــزار خارم |
| آن شب که شب وصال مابود |
|
|
آمــــادگی قتـــــال مــــا بـود |
| وقتــی کـــه عمـــو ارادتم دید |
|
|
دل‌بــــاختــۀ شهــــادتم دیـد |
| در مکتـب خــون مـــرا پذیرفت |
|
|
ازسوی خدایم«ارجعی»گفت |
| او کعبه، حـرم مطاف من بود |
|
|
انگـــار، شــب زفــاف من بود |
| مـن بــودم و انـس با شهادت |
|
|
تـا صبح به موج خون، عبادت |
| ســـوگنـد بـــه ســورۀ تبـارک |
|
|
ســوگند بــه آن شب مبارک |
| هــر گــوشه هــزار عالمم بود |
|
|
صــد لیلــۀ قـــدر، هردمم بود |
| مـن شعلــه‌ای از تب حسینم |
|
|
مــن کشتــۀ مکتـب حسینم |
| مــن خـون خــدا به موج خونم |
|
|
خـــون‌نــامـه عــذار لالـه‌گونم |
| کردنـد چـــو لالــه بـــرگ‌بـرگم |
|
|
گــرفت بــه بــر عروس مرگم |
| شــد نُقـل عـروسی‌ام همه سنگ |
|
|
پیــوستـه زدنـد بـر تنـم چنگ |
| سرمستی‌ام از می اجل بـود |
|
|
خون گلویم بـه لب عسل بود |
| پیـــــراهـن نـــازکــم زره بـــود |
|
|
بغضــم همــه در گلو گره بود |
| جسـمم هـــدف هـــزارهـا تیر |
|
|
آراست تنم به زخم شمشیر |
| در خـون گلو چو غوطه خوردم |
|
|
جــان در بغـــل عمـو سپردم |
| بــا خنــده بــه خـــاک آرمیدم |
|
|
بــــوی پـــدر از عمــو شنیدم |
| زخــم بـــدنـم بــه پیکـرش بود |
|
|
انگــار کــه زخــم اکبـرش بود |
| غم عقده شد وگلوی اوبست |
|
|
فــرمود که داغ تو چه سخت است |
| مــن داغ علــی دوبــاره دیدم |
|
|
اعضــای تـــو پـــاره‌پـاره دیدم |
| بـــــالای ســرت بــــرابـر مــن |
|
|
استــاده حســن بــــرادر من |
| او نــــــالـۀ آتشیـــن کشیــده |
|
|
مـن اشـک خجــالتم به دیده |
