| عموجان سینه‌ام باغ غمها شده |
| بـی‌قـرارم دلـم تنـگ بابا شده |
| رخصتـم ده روم سـوی میـدان |
| یادگار حسنم برگ سبز چمنم ای عمو جان |
| عمری لطف تو و عمه شد شاملم |
| روی دامـان خـود، داده‌ای منزلم |
| لحظه‌هایم شـده شــرح هجران |
| صید کنج قفسم رهایی شد هوسم ای عمو جان |
| در آغوش عموجان و جانان هم |
| هـر دو آیینـۀ چشم گریان هم |
| جلـوۀ عشـق حـق شـد نمایان |
| آسمان پا به رکاب بر رخ افکنده نقاب ای عمو جان |
| می‌زد و می‌شکست صولت دشمنش |
| سراپـا محـو حق سـر و جان و تنش |
| از رزمش محشـــری شــد نمـایـان |
| بر بازو، حرز خدا در سینه مهر و ولا ای عمو جان |
| عموجان پیـش غمـت تیـغ قاتل چه کند؟ |
| وقت پرپر زدن است صید بسمل چه کند؟ |
| عمـو جــان دل سپـــــردم بــه جانـان |
| گرد صحرا شدهام سیر از دنیا شدهام ای عمو جان |
| آمـد بر بالین، یاس سرخ و سپید |
| ناله‌اش در جنان، فاطمه می‌شنید |
قــاسمم رفتــی از دستـم آسـان
|
| سخت است ای گل که چنین می‌کشی پا به زمین ای عمو جان |
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
