| عموجان سینه‌ام باغ غمها شده |
| بی‌قـــرارم دلــم تنــگ بــابا شده |
| رخصتـم ده روم ســـوی میـــدان |
| یادگار حسنم برگ سبز چمنم ای عموجان |
| عمری لطف تو و عمه شد شاملم |
| روی دامــان خــود، داده‌ای منـزلم |
| لحظه‌هـایـم شــده شــرح هجـران |
| صید کنج قفسم رهایی شد هوسم ای عموجان |
| در آغوش عموجان و جانان هم |
| هــر دو آیینـۀ چشــم گریان هم |
| جلـوۀ عشـق حـق شـد نمـایان |
| آسمان پا به رکاب بر رخ افکنده نقاب ای عموجان |
| می‌زد و می‌شکست صولت دشمنش |
| سـراپـا محــو حـق سـر و جـان و تنش |
| از رزمـش محشـــــری شــد نمــــایان |
| بر بازو، حرز خدا در سینه مهر و ولا ای عموجان |
| عمـوجـان پیـش غمـت تیـغ قاتل چه کند؟ |
| وقت پرپر زدن است صید بسمل چه کند؟ |
| عمــو جــــان دل سپـــــردم بـــــه جانــان |
| گرد صحرا شدهام سیر از دنیا شدهام ای عموجان |
| آمـد بــر بالین، یاس سرخ و سپید |
| ناله‌اش در جنان، فاطمه می‌شنید |
قــاسمم رفتــی از دستـم آســان
|
| سخت است ای گل که چنین می‌کشی پا به زمین ای عموجان |
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
