| افتاده ز پا سرو چمنم (2) |
| قاسم گـل رعنـای حسنم |
| ای شمع دل بشکستـۀ من |
|
|
ای یاسمن نو رستۀ من |
| ای دیده ز گلشن بستۀ من |
|
|
بنگر به غم پیوستۀ من |
| نام تو شده ذکر و سخنم (2) |
| ای بسته حنا از خـون گلو |
|
|
بگشا لب خود در نزد عمو |
| یک العطش دیگر تـو بگو |
|
|
بـا کشتن تـو از تیـغ عدو |
| گردیده جهان بیت‌الحزنم (2) |
| ای مقتل خون بزم طربت |
|
|
خون گشته عسل، بر لعل لبت |
| از خیمه دویـدم در طلبت |
|
|
سـوزد جگـرم از تـاب و تبـت |
| باید ز غمت خون گریه کنم (2) |
| من زنده و تو،صد پاره تنت |
|
|
ریزد به زمین،خون از دهنت |
| در زیـر سمِ اسبـان، بـدنت |
|
|
گـردیـده یکی بـا پیـرهنت |
| بر زخم تنت گلبوسه زنم (2) |
| ای روشنـیِ دو چشـمِ ترم |
|
|
جـان‌کنـدنِ تو پیش نظرم |
| آتش زده بـر قلب و جگرم |
|
|
شد تازه بـه دل داغِ پسرم |
| او، سرو من و تو، یاسمنم (2) |
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
