افتاده ز پا سرو چمنم (2) |
قاسم گـل رعنـای حسنم |
ای شمع دل بشکستـۀ من |
|
|
ای یاسمن نو رستۀ من |
ای دیده ز گلشن بستۀ من |
|
|
بنگر به غم پیوستۀ من |
نام تو شده ذکر و سخنم (2) |
ای بسته حنا از خـون گلو |
|
|
بگشا لب خود در نزد عمو |
یک العطش دیگر تـو بگو |
|
|
بـا کشتن تـو از تیـغ عدو |
گردیده جهان بیتالحزنم (2) |
ای مقتل خون بزم طربت |
|
|
خون گشته عسل، بر لعل لبت |
از خیمه دویـدم در طلبت |
|
|
سـوزد جگـرم از تـاب و تبـت |
باید ز غمت خون گریه کنم (2) |
من زنده و تو،صد پاره تنت |
|
|
ریزد به زمین،خون از دهنت |
در زیـر سمِ اسبـان، بـدنت |
|
|
گـردیـده یکی بـا پیـرهنت |
بر زخم تنت گلبوسه زنم (2) |
ای روشنـیِ دو چشـمِ ترم |
|
|
جـانکنـدنِ تو پیش نظرم |
آتش زده بـر قلب و جگرم |
|
|
شد تازه بـه دل داغِ پسرم |
او، سرو من و تو، یاسمنم (2) |
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار