| همــره قــافـلــۀ کــرب و بــلا |
| دختــری بـــود ز مسلـم به نوا |
| همه شب زاری و حاجاتی داشت |
| (صوت جانسوز و مناجاتی داشت) (2) |
| (پدرم ای پدرم پس کی می‌آیی؟) (2) |
| کای خدا چشم امیدم به در است |
| پـــدر محتــرمم در سفـر است |
| بر پـدر بـس کـه دلم تنگ شده |
| (آب هم بـر جگـرم سنـگ شـده) (2) |
| (پدرم ای پدرم پس کی می‌آیی؟) (2) |
| داشت با خویش بسی گفت و شنید |
| ناگهـان دیــد کــه سلـطـان شهید |
| خوبتـــر از پــدر خــون جگــرش |
| (می‌کشد دست یتیمی به سرش) (2) |
| (پدرم ای پدرم پس کی می‌آیی؟) (2) |
| گفـت آن دختـر بـاهوش صغیر |
| ای حسیــن، ای ولــی‌الله کبیـر |
| زین نوازش، شده پر خون جگرم |
| (مـنِ مظلـومـه مگـر بـی‌پــدرم) (2) |
| (پدرم ای پدرم پس کی می‌آیی؟) (2) |
| شاه چون زاری آن کودک دید |
| آهی از سینـۀ پــر درد کشید |
| گفـت: ای دستــه گل رعنایم |
| (من از امــروز تـــو را بــابــایم) (2) |
| (پدرم ای پدرم پس کی می‌آیی؟) (2) |
| دختر کوچک من، خواهر توست |
| خواهــر غمـزده‌ام مـادر توست |
| پــدر خوب تـو ای طفـل سعید |
| (در ره یـاری حـق گشـت شهیـد) (2) |
| (پدرم ای پدرم پس کی می‌آیی؟) (2) |
فانوسهای اشک 2 – سازش قمی
