| بـا لشکـر ای اهــل کـوفه! من یتیم مجتبایم |
|
|
دامــاد بــزم خــون، بــه دشـت کـربلایم |
| مــرغ دلم، بهــر شهادت، می‌زند بال |
|
|
مـرد جهـادم، گـرچه دارم، سیزده سال |
| فرزند پیغمبر دراین صحرا غریب است |
|
|
بــالله! عــرب را، کشتـن مهمـان، عجیب است |
| ای شمـر دون بـر حرمت ما پا نهادی |
|
|
ای ابـن سعـد آیــا بـه اسبت، آب دادی |
| فرزندزهرا تشنه لب، اسب تو سیراب |
|
|
اسب تو سیراب است واصغر رفته ازتاب |
| اسب تـو سیـراب و زنـد در خیمه ناله |
|
|
ازتشنگی،هم شیرخواره،هم سه ساله |
| اسب تو هر دم می‌برد،از آب، حظّی |
| چون ماهی کوچک، کند اصغر تلظی |
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
