| از کنـار بـاغ گـل، باغبـــان را می‌برند |
| غنچه‌ها را چیده‌اند،بلبلان را می‌برند |
| زین غم گرفته سامان رفتم به چشم گریان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| سرپرستی می‌کنم کاروان ناله را |
| یــادگاری می‌برم، برگ‌های لاله را |
| این من و این اسیران این تو و این شهیدان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| ای بهــار آرزو در خـزان دیدم تو را |
| در وداع آخرین تاکه بوسیدم تو را |
| بــوی خــدا شنیدم از آن گلـوی عطشان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| پیکــــر صـدپاره‌ات در بیابــان مانده است |
| یوسف زهرای من بین گرگان مانده است |
| رفتم من و دل من مانده در این بیابان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| ای بــرادر نیستــم من رفیق نیمه راه |
| با سرت دراین سفر می‌روم از قتلگاه |
| روزی به شهر کوفه روزی به شام ویران |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| خطبــۀ مــن کـــوفـه را غـرق حیرانـی نمود |
| گرچه او با سنگ و چوب ازتو مهمانی نمود |
| کـه دیـده تا بخواند سـرِ بریـده، قـرآن؟ |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| بس که داغت برده است دل زدستم یاحسین |
| مـن بـه پـای نیــزه‌ات سـر شکستم یا حسین |
| جای تعجبی نیست زینب اگر دهد جان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| چون شبـی کردم نظر ناگهانی سوی نی |
| من سر شش ماهه را دیده‌ام بر روی نی |
| خـدا کنـد نبینــد آن را ربـاب نــالان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
| تـــا بـــه کـــوفــه آمـــــدم بــارهــا مــن مـرده‌ام |
| بس که سختی دیده‌ام،بس که سیلی خورده‌ام |
| ترسم که با قیامم عمرم رسد به پایان |
| حسین حسین حسین جان(2) |
مسافران صفر - سید رضا موید
