| دیـدی آخر شکست دُرّ دندان من |
| ای یزیــد ایــن نبــود اجـر قرآن من |
| تا ز چوبت شد، لبِ من نیلی دخترم می‌زد به رخش سیلی |
| اَنَا ثارالله اَنَا ثارالله |
| لب خشکیــده و چـــوب دشمـن کجا |
| طشت و جام و می و صورت من کجا |
| چوب خود بردار، ظالم از این لب کـه مـرا کشتـه، نگـه زینب |
| اَنَا ثارالله اَنَا ثارالله |
| نیـــزه و خنجــر و تـیـغ و تیـر و سنان |
| سنگ و خاکستر و چوب و زخم زبان |
| بعد پیغمبر، قسمت ما شد به خدا پامال حرمت ما شد |
| اَنَا ثارالله اَنَا ثارالله |
| اشک و خـون ریـزد از روی نورانیم |
| بـا تـو گویـد سخن زخم پیشانیـم |
| من که در حالِ ذکر محبوبم از چه ای ظالم می‌زنی چوبم |
| اَنَا ثارالله اَنَا ثارالله |
| این سـر غرقـه خون زخمی کربلاست |
| مـادرم فاطمــه پــای طشت طـلاست |
| داغ دل رویِ داغ او مگذار خیــزرانت را از لبــم بردار |
| اَنَا ثارالله اَنَا ثارالله |
مسافران صفر- غلامرضا سازگار
