| گــل من چـرا زخمی از نیش خاری |
|
|
پـــراکنـده در دامـــــن لـالــــه زاری؟ |
| مــرا داغ لب‌هــای خشک تو بر دل |
|
|
تو بهر چه از چشم خـود اشکباری؟ |
| تنت مثل جوشن شده حلقه حلقه |
|
|
تــو دیـگر نیــازی بـــه جوشن نداری |
| مـزن اینقدر دست و پا روی دستم |
|
|
قـــرار دل مـــن چـــرا بـــی‌قــراری؟ |
| تو مــاه بـه خـون خفته‌ام در زمینی |
|
|
تــو بــاغ خــزان دیــده‌ام در بهـــاری |
| شهیــدان نهــادند بـر خاک، صورت |
|
|
تـو سر بر سر دوش من می‌گـذاری |
| چگــونه عمـــو زنـــده بـــاشد ببیند |
|
|
تو جان برسر دست او می‌سپاری؟ |
| همــه آرزوی عمـــویت همین است |
|
|
کــه یـک بــار، یـک ناله از دل بـرآری |
| چگـــونه عســل از دم تیغ خــوردی |
|
|
کــه خـون از دهان تو گردیده جـاری |
| خدایت دهد اجر، «میثم» که بـــر ما |
| ز دل می‌سرایی، به خون می‌نگـاری |
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
