| گـل من چـرا زخمی از نیش خاری |
|
|
پـراکنـده در دامــن لـالـــه زاری؟ |
| مرا داغ لب‌هــای خشک تو بر دل |
|
|
تو بهر چه از چشم خـود اشکباری؟ |
| تنت مثل جوشن شده حلقه حلقه |
|
|
تـو دیـگر نیـازی بـه جوشن نداری |
| مـزن اینقدر دست و پا روی دستم |
|
|
قـــرار دل مــن چــرا بـی‌قـراری؟ |
| تو مـاه به خـون خفته‌ام در زمینی |
|
|
تـو بــاغ خزان دیـده‌ام در بهـاری |
| شهیـدان نهـادند بـر خاک، صورت |
|
|
تـو سر بـر سر دوش من می‌گذاری |
| چگـونه عمـــو زنــده بـاشد ببیند |
|
|
تو جان بر سر دست او می‌سپاری؟ |
| همه آرزوی عمـــویت همین است |
|
|
کـه یک بار، یـک ناله از دل بـرآری |
| چگـونه عســل از دم تیغ خـوردی |
|
|
که خون از دهان تو گردیده جـاری |
| خدایت دهد اجر، «میثم» که بر ما |
| ز دل می‌سرایی، به خون می‌نگاری |
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
