| ای عمــو پــاره پــاره شــد بدنم |
|
|
زرهــم گشتــه زخــم‌هــای تنم |
| منـــم آن یــوسفـی کـه گردیده |
|
|
بــدنـم پـــاره‌تـــر ز پیـــرهنم |
| سیـــــزده ســـــــال آرزو دارم |
|
|
روی دست تــو دست و پـا بـزنم |
| از دم تیــــغ دوست خــوردم آب |
|
|
کـه عسـل جــاری اسـت از دهنم |
| عـــاشقـم عاشقـم عمـــو بگـذار |
|
|
اسب‌هـا پـــا نهنـــد بــر بـدنم |
| بس که خشکیده از عطـش دهنم |
|
|
نیـست یــــارای گفتـــنِ سخنم |
| آرزوی مــــن از ازل ایــن بـــود |
|
|
که شود زخم و خاک و خون، کفنم |
| پـدری کـن بــر ایــن یتیــم عمو |
|
|
من عــزیـــز بــــرادرت حسنـم |
| شهـد احلـی مـن العسل خـوردم |
|
|
به! چـه زیباست دست و پـا زدنم! |
| «میثم» از سوز دل بسوز به من |
| من گـل بـرگ بــرگ در چمنم |
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
