| ای غـریبی که تو را در دل عالم وطن است |
|
هـر کجا انجمنی هست ز داغت سخن است |
| انبیـا را ز لـب خشک تـو دل آب شده است |
|
اولیـــا را سخــن تشنگـی ات بـر دهن است |
| بی کفن گـر تـن صد چاک تو بر خاک بماند |
|
پـــرده پـــرده دل عشــاق تو را پیرهن است |
| بـه کسـانی کـه فکندند بـه بالای تو سنگ |
|
کعبـه و سعـی و صفـا، حِلّ و حرم، ریگ زن است
|
| تـو کـریمی و کـریمان همـه مسکیــن درت |
|
تو حسینی و صفاتت حَسن اندرحَسن است |
| دشمنـان سعی بـه خـاموشی نورت دارند |
|
بی خبر زین که همین نام تو دشمن شکن است |
| ایـن حـدیث است کـه در حشر بود اهل بهشت |
|
هـر کــه را ذرّه ای از تــربت تـو در کفن است |
| دل هـر ذره چـو خـورشید ز داغـت سـوزان |
|
وزعطش در دل هـر قطره غمت موج زن است |
| بنوشته است به هر برگ گلت وای حسین |
|
ز آن همه لاله صدبرگ که در این چمن است |
| پنـج تـن اشـرف خلقند و فــروغ تو حسین! |
|
نقطـه دایـــــره مــــرحمت پنــج تــــن است |
| ســر دور از بــدنت ســرور ســـرها و هنوز |
|
آفتـــاب آینـــه آن ســــر دور از وطــــن است |
| کشته اشکی و من اشک فشانم همه روز |
|
زآن کـه گفتند بـه زخم تو دوا اشک من است |
| هـر شـب جمعـه زیــــارت کنمت در هر جا |
|
کـه شـب جمعـه خـدا زائر آن عرش تن است |
