| حسین ای همـه عـالم فـدای قـاسم تو |
|
|
دوبــاره کـرده دل من هــوای قاسم تو |
| دل شکسته و چشم پر آب و قلب کباب |
|
|
شده است قسمت من در عزای قاسم تو |
| به کــربلای تـــو زد آتش جگـر سوزی |
|
|
حــدیث درد و غـــم کـربلای قاسم تو |
| قسم بـه آن تـن خـونین هنـوز می آید |
|
|
ز نیـنــوای دل مــا نــــوای قاسـم تو |
| چـو یـادگـار حسـن کرد عـزم قـربانگاه |
|
|
شکــوه داد بـه مقتـل صفـای قاسم تو |
| کمـر ببست بـه مــردن نبسته نعلینش |
|
|
به حیـرت است ملک از وفـای قاسم تو |
| ز پــا نشستی و افتـاد شعله بـر جگرت |
|
|
چـو شـد بلند ز میـدان صدای قاسم تو |
| ز داغ اکبـر اگـر سوخت هستی ات امـا |
|
|
سپید موی سـرت شد بـه پای قاسم تو |
| نبود وقت عروسی که دشمن از نی و تیر |
|
|
ببست حجلــه خــونین برای قاسم تو |
| شمیـم عطــر حسن بـر مشام می آمـد |
|
|
ز عطـر پیکـر در خـون شنـای قاسم تو |
| چو پایمال شد آن جسم پاره پاره ز تیـغ |
|
|
گــرفـت رونـق دیگـر منــای قاسم تو |
| برای سرمه چشم ملک مگر می خواست |
|
|
خدا که خاک شود عضـوهـای قاسم تو |
| "مـؤید"م ز تــو امیــد کـربلا دارم |
| ز چامه ای که سرودم برای قاسم تو |
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
