| ای جگــر پـارۀ امــام حسن |
|
|
وی ز سـر تـا به پـا تمام حسن |
| تیـــرها بـر جگـر زده گرهت |
|
|
زخم هــا بر بـدن شـده زرهت |
| گـرگ ها بر تن تو چنگ زدند |
|
|
دلشان سنگ بـود و سنگ زدند |
| ای در آغوش من فتاده ز تاب |
|
|
یک عمو جان بگو دوباره بخواب |
| جگـر تشنــه ات کبــابم کرد |
|
|
داغ تـــو مثـــل شمع آبم کرد |
| تو که دریا به چشم من داری |
|
|
موج خون از چه در دهن داری |
| گل خـونین من گلاب شدی |
|
|
پای تا سر زخون خضاب شدی |
| زخم هایت چو لاله در گلشن |
|
|
بــدنت مثــل حلقـۀ جـوشن |
| ای مراکشته دست وپا زدنت |
|
|
جگـرم پــاره پــاره تـر ز تنت |
| من عمـوی غـریب تو هستم |
|
|
کـم بزن دست و پا روی دستم |
| سـورۀ نــور گشتـه پیکـر تو |
|
|
آیه آیـه است پـــای تا سر تو |
| نه فقط قلب چاک چاک منی |
|
|
مصحـف پــاره پــارۀ حسنـی |
| بعـد اکبـر تــو اکـرم بـودی |
|
|
بلکـه عبـــاس دیگـرم بـودی |
| خجلـم از لبــان عطشــانت |
|
|
جگـرم ســوخت از عمو جانت |
| شهد مرگ از کف اجل خوردی |
|
|
از دم تیــغ هـا عسل خـوردی |
| بس کـه دلـدادۀ خـدا بودی |
|
|
بس که از خویشتن جدا بودی |
| تلخـی مــرگ از دم خنجــر |
|
|
از عسل گشت بر تو شیرین تر |
| زخـم تـن آیـه های نور شده |
|
|
پــایمـــال ســم ستــور شده |
| لالـه بـدی و پــرپـرت کردند |
|
|
پـاره پــاره، چـو اکبـرت کردند |
| لالــۀ پــرپــرم، عـزیـز دلـم |
|
|
تـا صف محشر از حسن خجلم |
| نشـود تـــا ابــد فـراموشم |
|
|
قــاسمش داد جـان در آغوشم |
| تا که خیزد شفا ز خاک رهت |
| اشـک "میثـم" نثـار قتلگهت |
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
