| ای بـــه شهیـــدان خــدا پیشتاز |
|
|
سینـه بـه شمشیـر بلا کـرده باز |
| مسلــم اســـلامی و اسـلام نــاب |
|
|
کـوفـه شب تـیـره و تو آفـتـاب |
| پیـش قــدم از شهـــدای حسیـن |
|
|
کـرده سر و جان به فدای حسین |
| حـــائر تـــو بــر همــه دارالامـان |
|
|
زائـــر قـبــر تــو امــام زمــان |
| بـــاب کــرم، بــــاب نجـات همه |
|
|
خـانــه بــه دوش پســر فاطمه |
| هـــم علـی و فـاطمـه را نـور عین |
|
|
هـم پــدر پـنـج شهیـد حسیـن |
| پیـش تـــر از لیـلــۀ میـــلاد تـو |
|
|
اشـک فشــان بـوده نبـی یاد تو |
| گفـت ز ایثــار و ســر افــرازی ات |
|
|
بــر پسـر فـاطمـه جـانبـازی ات |
| مظهـر صبـــر عـلـــوی، صبــر تو |
|
|
کــوفـه شـرف یــافتـه از قبـر تو |
| عاشق حق، دل بـه تــو بازد، به تو |
|
|
یـوسـف زهرا به تـو نـازد، بـه تو |
| کــوفـۀ تــو قطعــه ای از کـربـلا |
|
|
تشنــه ولــی تشنــۀ صهبــای لا |
| جـــد تـــو یـــار نبــی از ابتــدا |
|
|
عـــم گــرامــی تــو شیــر خـدا |
| نــور دو قـــــص قمـــر فـاطمـه |
|
|
پـســـر عمــوی پـسـر فـــاطمه |
| همچـو ابــوالفضـل رخت دلفـروز |
|
|
مثـل علـی: عـابـد شب، شیـر روز |
| مــرغ سحـــر محــو نـمـاز شبت |
|
|
نــام حسیــن بــن علی بـر لبـت |
| نـوبـت تــو از شـهــدا پیـش تـر |
|
|
غـربـت تـو از همـگـان بیـش تـر |
| شـب مـه رویـت قمـــر کوچه ها |
|
|
در دل شـب رهــگــذر کــوچه ها |
| مـــرغ دلـت پــر زده بـر دارهــا |
|
|
روی تـــو بــر دامــن دیــوارهــا |
| خستــه ز دست خـود و بیگانه ها |
|
|
بستــه بــه روی تـو در خـانـه ها |
| کـوفه چه بی عار و چه بی درد بود |
|
|
پیـــرزنـی بیــن همـه مــرد بـود |
| ای همـه قـربـان دو قــربـانی ات |
|
|
دو طــفـــــل آزادۀ زنـــدانـی ات |
| جـز تـو که ای جان جهان تن دهد |
|
|
دو طفل خود به دست دشمن دهد؟ |
| ای رخت از خون جبین گشته رنگ |
|
|
ریختـه بـر فــرق تــو بــاران سنگ |
| حیف کـه در دشمنـی ات تـاختند |
|
|
بـی خـردان قـــدر تــو نشنـاختند |
| حیف که شد غرقه به خون، پیکرت |
|
|
گشــت جـدا با لب عطشان، سرت |
| حیـف که در دل شـــررت ریختنـد |
|
|
حیــف که آتـش به ســرت ریختند |
| غــربـت تــو در مـلاء عــام بــود |
|
|
خــون تـو جـاری ز لـب بــام بـود |
| از لـب بــام آن بـــدن نــازنـیـن |
|
|
گشــت ســرازیـــر بـه روی زمیـن |
| طـــوعـه کنــار بــدن پــاک تــو |
|
|
اشــک فشــان بـر تن صد چاک تو |
| فــاطمـه بــر زخـم تنت گـریه کرد |
|
|
بــــر دو گــل یــاسمنت گـریه کرد |
| ای بــدنـت قــرص مــه آسـمـان |
|
|
بستـه بـــه پــای تـو عدو ریسمان |
| رفتــه بـه هـر سـو بــدن پـاک تو |
|
|
کـوچه بـه کـوچه، تـن صد چاک تو |
| رشتـۀ پیـمـان همـــه بگسیـختند |
|
|
جــسم تــو بــر قنــــاره آویختـند |
