فریــاد وامحمــدا حــق رسـالت شـد ادا
با لب تشنه از قفا سر حسینت شد جدا
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
انّـا الیــه راجعــون گــودال شــد دریــای خون
با رأس خونین حسین شمر آمد از مقتل برون
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
این مرکب بی صاحب است، در شعله ی تاب و تب است
یالش به خون رنگین شده، چشمش به سوی زینب است
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
حسین دست و پــا زنــد، فاطمــه را صــدا زند
دشمن در آن دریای خون، آتش به خیمه ها زند
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
اَینَ مُعِزُّ الاولیا؟ مهدی بیا! مهدی بیا!
در قتلگه جاری شده، خون تمام انبیا
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
عرش خدا از صدر زین، افتاده برروی زمین
یا فاطمـه! یا فاطمـه! بیـا حسینت را ببین
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
طفلی به صحرا شیونش، افتاده لرزه بر تنش
از ترس دشمن می دود، آتش گرفته دامنش
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
