| ای مصحف پامالم، نجل حسنم، قاسم |
| گلگون بدنم قاسم، صـد پاره تنم قاسم |
| ای دهــانت پـــر از خــونِ گلـویت |
| می دهی جـان، پیش چشم عمـویت |
| من با خبـرم از تـو، تو بــا خبری از من |
| من تشنه ترم از تو، تو تشنه تری از من |
| تـــا فلــک مـــی رود آه از نهــــادم |
| تشنــه لـب بــودی و آبــت نــدادم |
| دسته گل دامادی، گـل زخم تنت گشته |
| پیراهـن خـونینت، بـر تن کفنت گشته |
| مــن بــه مقتـــل عــزادار تـو هستم |
| تــو بــزن دست و پـا بــر روی دستم |
| من لالۀ سرخم را پامال خزان دیدم |
| از زیر سم اسبـان فـریاد تو بشنیدم |
| در دلــم شعلـۀ تـاب و تبـت بـود |
| زیـر تیـغ از عطش جان بر لبت بود |
| با نوک سنان ها باز، از هم زِرهت گردید |
| یک پیـرهن نـازک بر تن گرهت گردید |
| سینـۀ تنـگ مـن شـد جــوشـن تـو |
| اشـک مــن مرهــم زخـم تــن تــو |
| من آب روان بر تو از چشم تر آوردم |
| با سوز دل از خیمه بر تـو خبر آوردم |
| مـــادر و عمـــه و دختــر عمویت |
| اشکشان گشته چـون خون گلویت |
| جسم تو برم خیمه، ای دسته گل پرپر |
| بنشینـم و بگـذارم پهلـوی علی اکبـر |
| چشمـۀ خــون کنــم چشـم تـرم را |
| گــه ببــوسم تــو را گــه اکبــرم را |
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
