| ای عســلت از دم شمشیرهــــا! |
|
|
خنـده زده زخـم تـو بــر تیـرها |
| زخـم بــدن توشـه، خطـر زاد تـو |
|
|
روز شهــادت شـب میــلاد تـو |
| دستـه گل حجلـه ی تـو سنگ ها |
|
|
گشته تنت دستخوش چنـگ ها |
| مرگ، عروسی که هم آغوش توست |
|
|
نیشِ سـرِ تیـرِ بـلا نوش توست |
| ای زرهــت پیــــــرهن نــازکت |
|
|
بـال در آورده تـــن از نـــاوکت |
| نـرگس مـن نـرگس خـود باز کن |
|
|
جـان عمـو کـم بـه عمـو ناز کن |
| دیـده بــه تبخـال لـبت دوختـم |
|
|
سـوختم و سـوختم و ســوختم |
| تشنـه ام از اشک خــود آبم بـده |
|
|
بـا دو لـب تشنــه جوابــم بده |
| حیـف کـه مـن تـاب ندادم به تو |
|
|
سـوختم و آب نـدادم بــه تــو |
| دفتــر عمـر تــو کـه شیـرازه شد |
|
|
داغ علـی اکبــر مـن تــازه شـد |
| بــاده ز صهبـای اجـل خـورده ای |
|
|
از دم شمشیـر عسـل خـورده ای |
| تشنـه بــه دیــدار اجـل می روی |
|
|
قاسـم مـن مـاه عسـل می روی |
| یـا بــه جنــان بـا علی مــرتضی |
|
|
فاطمـه کـرده است تـو را پاگشا |
| خلعت خــود کرده کفـن می روی |
|
|
بال زنـان سوی حسـن مـی روی |
| نیست روا بـا همــه ســوز درون |
|
|
نیـزه سـر از سینـه ات آرد بـرون |
| حیف کـه اوصــاف تـو نشناختند |
|
|
اسب به گلگون بــدنت تاختنـد |
